Eastern Partnership
European Union has a lot of policies which are ruled by different incentives. One of them is the EU's neighborhood policy. It is a set of procedures and meetings with non-EU countries aimed at developing external relations in different spheres. It may have a different character such as economical and trade, political or humanitarian. Its scope was created in 2004. The EU in the frame on the neighborhood policy cooperates with the countries beyond the organization.
W 1991 roku rozpoczął się proces rozpadu Jugosławii – „titowskiego tworu” który spajał sześć republik leżących na Półwyspie Bałkańskim, pod względem politycznym, ekonomicznym oraz kulturowym. W Słowenii, Chorwacji, a później Bośni i Serbii do władzy doszły partie nacjonalistyczne, które nawoływały do odłączenia się od Jugosławii. Dało to początek konfliktom zbrojnym i wojnom domowym w tym regionie.
Czym jest dyplomacja ekonomiczna?
Na przestrzeni wieków dyplomacja spełniała różne zadania i funkcje. W XX wieku, kiedy proces globalizacji zaczął się prężnie rozwijać, na scenie światowej pojawiły się nowe podmioty, takie jak organizacje pozarządowe i ponadpaństwowe, korporacje transnarodowe, ruchy ekologiczne, media oraz podmioty regionalne. Nowi gracze zaczęli wywierać wpływ na organizmy państwowe, wyrażając swoje konkurencyjne żądania co do zasobów i rynków. Globalizacja i demokratyzacja współczesnych stosunków międzynarodowych rozmyły granice tradycyjnej dyplomacji, nadając jej nowe znaczenie. Pod koniec XX wieku podłożem polityki zagranicznej stała się przede wszystkim gospodarka światowa. Stosunki pomiędzy państwami zaczęły być kreowane przez dyplomację, która zajęła się promocją gospodarczą i międzynarodową współpracą ekonomiczną państw oraz innych podmiotów polityki zagranicznej.
Stany Zjednoczone i UE w skali międzynarodowej występują jako jedne z największych gospodarek świata, tym samym współpracują na wielu płaszczyznach. Jednym z istotniejszych aspektów relacji między UE a USA jest wymiana handlowa. Handel zagraniczny oraz przepływy kapitałowe sprawiają, że USA i UE wspólnie osiągają średnio 40% udziału w międzynarodowej wymianie handlowej. Współpracę pomiędzy USA a UE widać także w bezpośrednich inwestycjach zagranicznych (BIZ). Zarówno przedsiębiorcy z UE, jak i z USA inwestują u siebie nawzajem znacznie więcej niż w innych regionach świata, a ich tendencja jest rosnąca.
Instytucja patronatu jest znana na przestrzeni postradzieckiej jeszcze z czasów rewolucji październikowej. W języku rosyjskim jest ona określana mianem szefstwa i początkowo polegała głównie na pomocy oddziałom Armii Czerwonej przez miejscowe organizacje oraz ludność. Powstanie tej instytucji było związane z działalnością tzw. Wserabisa czyli powstałego w czasie rewolucji Wszechzwiązkowego Związku Zawodowego Pracowników Sztuki. Samo słowo jest tłumaczone w następujący sposób w słowniku języka rosyjskiego D.N. Uszakowa – działalność społeczna polegająca na udzieleniu politycznej, kulturalnej bądź jakiejkolwiek innej pomocy jednej organizacji przez drugą[1]. W ciągu pierwszych porewolucyjnych lat szefstwo odegrało ważną rolę w organizacji oddziałów Armii Czerwonej, szczególnie w takich regionach jak rosyjski Daleki Wschód[2]. Z czasem to zjawisko rozpowszechniło się na wiele innych dziedzin życia i przybierało momentami formę współpracy pomiędzy organizacjami.
8 października odbyły się wybory parlamentarne w Gruzji. Gruzini wybierali na czteroletnią kadencję 150 posłów do parlamentu w ordynacji mieszanej, czyli 77 posłów w głosowaniu proporcjonalnym z list partyjnych i 73 w okręgach jednomandatowych. W systemie proporcjonalnym zwyciężyło rządzące Gruzińskie Marzenie (48,6% głosów), partia centro-lewicowa, opowiadająca się za integracją z Unią Europejską i NATO, przy jednoczesnej normalizacji stosunków z Rosją. Drugie miejsce zajęła główna partia opozycyjna – Zjednoczony Ruch Narodowy (27%), której nieformalnym liderem wciąż pozostaje były prezydent - Micheil Saakaszwili[1]. Do parlamentu wszedł również konserwatywny i prorosyjski Sojusz Patriotów Gruzji (5%). W dwudziestu trzech okręgach jednomandatowych wygrali kandydaci z partii rządzącej, w pozostałych, gdzie żaden z kandydatów nie uzyskał wymaganych 50% głosów, odbędzie się druga tura wyznaczona na 30 października[2]. Frekwencja wyniosła 51,3% i była o ponad 8 % niższa niż przy wyborach parlamentarnych w 2012 roku. W czterech okręgach w rejonach Zugdidi oraz Maruneli wybory zostały anulowane z powodu incydentów, które przerwały prace komisji i 22 października odbyły się tam powtórzone wybory.
Ocieplenie stosunków rosyjsko-japońskich, które miało w ostatnim czasie miejsce, mogło wywołać pewne zaskoczenie wśród obserwatorów stosunków międzynarodowych. Nawet biorąc pod uwagę raczej koncyliacyjny kurs polityki wobec Rosji premiera Shinzo Abe od czasu, gdy objął ponownie urząd premiera Japonii w 2012 roku, zwrot który nastąpił 3 września na spotkaniu liderów obu państw we Władywostoku był raczej niespodziewany – po raz pierwszy strona japońska wyraziła gotowość nawiązania współpracy gospodarczej z Moskwą nie warunkując jej uregulowaniem konfliktu wokół Wysp Kurylskich[1].
Reformowanie jednego z najbardziej skorumpowanych krajów świata nie należy do najprostszych zadań. Przed takim wyzwaniem stoją dziś Ukraińcy. Ich państwo zajmuje w rankingu Corruption Perceptions Index tworzonym przez Transparency International, niezbyt zaszczytne 130. miejsce ex aequo z Paragwajem i Nikaraguą.[1] Dla porównania w ranking posiada 167 pozycji, gdzie Polska zajmuje 30. a Dania 1. miejsce.
Reformowanie jednego z najbardziej skorumpowanych krajów świata nie należy do najprostszych zadań. Przed takim wyzwaniem stoją dziś Ukraińcy. Ich państwo zajmuje w rankingu Corruption Perceptions Index tworzonym przez Transparency International, niezbyt zaszczytne 130. miejsce ex aequo z Paragwajem i Nikaraguą.[1] Dla porównania w ranking posiada 167 pozycji, gdzie Polska zajmuje 30. a Dania 1. miejsce.
Podczas szczytu G20 w Chinach doszło do spotkania między prezydentem Turcji Recepem Tayypem Erdoğanem oraz prezydentem Rosji Władimirem Putinem. Było to drugie spotkanie głów tych państw w przeciągu miesiąca.
Ocieplenie stosunków rosyjsko-japońskich, które miało w ostatnim czasie miejsce, mogło wywołać pewne zaskoczenie wśród obserwatorów stosunków międzynarodowych. Nawet biorąc pod uwagę raczej koncyliacyjny kurs polityki wobec Rosji premiera Shinzo Abe od czasu, gdy objął ponownie urząd premiera Japonii w 2012 roku, zwrot który nastąpił 3 września na spotkaniu liderów obu państw we Władywostoku był raczej niespodziewany
8 października odbyły się wybory parlamentarne w Gruzji. Gruzini wybierali na czteroletnią kadencję 150 posłów do parlamentu w ordynacji mieszanej, czyli 77 posłów w głosowaniu proporcjonalnym z list partyjnych i 73 w okręgach jednomandatowych. W systemie proporcjonalnym zwyciężyło rządzące Gruzińskie Marzenie (48,6% głosów), partia centro-lewicowa, opowiadająca się za integracją z Unią Europejską i NATO, przy jednoczesnej normalizacji stosunków z Rosją.
Instytucja patronatu jest znana na przestrzeni postradzieckiej jeszcze z czasów rewolucji październikowej. W języku rosyjskim jest ona określana mianem szefstwa i początkowo polegała głównie na pomocy oddziałom Armii Czerwonej przez miejscowe organizacje oraz ludność. Powstanie tej instytucji było związane z działalnością tzw. Wserabisa czyli powstałego w czasie rewolucji Wszechzwiązkowego Związku Zawodowego Pracowników Sztuki.
Wszelkie prawa zastrzeżone © przez Forum Młodych Dyplomatów.